- Δελαρός
- (De la Roche).Εξελληνισμένος τύπος επωνύμου Γάλλων ευγενών από τη Βουργουνδία, οι οποίοι ηγεμόνευσαν στην Αττική, στη Βοιωτία, στη Μεγαρίδα κ.α., κατά την εποχή της φραγκοκρατίας. 1. Όθων (τέλη 12ου αι. – αρχές 13ου αι.). Ιδρυτής της δυναστείας. Ήρθε στην Ελλάδα με τον Βονιφάτιο τον Μομφερατικό, ο οποίος έγινε βασιλιάς της Θεσσαλονίκης. Εγκαταστάθηκε στην Ακρόπολη της Αθήνας το 1205. 2. Γουίδων (13ος αι.). Ανιψιός του προηγούμενου, τον οποίο διαδέχτηκε το 1225. Στην προσπάθειά του να αποτινάξει την επικυριαρχία του πρίγκιπα της Αχαΐας Βιλαρδουίνου, προκάλεσε πόλεμο. Ο Γουίδων ηττήθηκε και κατέφυγε στη Γαλλία, όπου ο βασιλιάς Λουδοβίκος του απένειμε τον τίτλο του δούκα της Αθήνας (1260). 3. Ιωάννης (13ος αι.). Γιος του προηγούμενου τον οποίο διαδέχτηκε. Πολέμησε δύο φορές εναντίον των βυζαντινών στρατευμάτων. Την πρώτη φορά νίκησε, αλλά τη δεύτερη αιχμαλωτίστηκε. Εξαγόρασε την ελευθερία του και κατόρθωσε να εξασφαλίσει ευημερία και ασφάλεια στα εδάφη που ηγεμόνευε. 4. Γουλιέλμος (; – 1287). Αδελφός και διάδοχος του Ιωάννη (βλ. 3.). Παντρεύτηκε την κόρη του Έλληνα δεσπότη Νέων Πατρών, Ελένη Δούκαινα Κομνηνοαγγέλου. Οι συμπατριώτες του τον εκτιμούσαν για τη μεγάλη του σύνεση. Αναγνώρισε την υψηλή επικυριαρχία του ανδηγαυικού οίκου της Νάπολης και εξελέγη βαΐλος του Μοριά. 5. Γουίδων (; – 1308). Γιος και διάδοχος του Γουλιέλμου (βλ. 4.). Όταν ήταν ανήλικος τον επιτρόπευσε η Ελληνίδα μητέρα του Ελένη. Στην εποχή του ο πάπας κοινοποίησε εγκύκλιο με την οποία παραχωρούσε συγχωροχάρτια σε όσους προσκυνούσαν την Παναγία την Αθηνιώτισσα, που λατρευόταν στον Παρθενώνα. Τάφηκε στο Δαφνί.
Dictionary of Greek. 2013.